Os celtas celebraban co Samaín o paso do ano, o fin do ano vello e o remate das colleitas. Comezaba así o inicio do inverno, da época escura.
Anne Ross, na súa obra Druídas fálanos do significado das cabezas para os pobos celtas. A cabeza, como morada do espíritu era o verdadeiro “centro” do ser dunha persoa. Pendurando a cabeza dos seus inimigos pensaban que gañaban a protección e os poderes máxicos que pusuían. Na idade de ferro poñíase unha vea dentro das cabezas (répricas de pedra, madeira, metal e oso) nesta estación.
Pero o Samaín era tamén unha festa de descanso dos guerreiros celtas. A carne de porco, consagrada ao deus Lug, e o hidromel dan acceso á eternidade.
Ningún comentario:
Publicar un comentario